Dossier World Online eindelijk dicht; einde internethype

Het heeft 10 jaar geduurd om een financiële schikking te bereiken en meer dan anderhalf jaar voordat de kopers van World Online aandelen hun aandeel eindelijk uitbetaald krijgen. Ze ontvangen nu 47 euro, waarin de originele aankoopprijs van 43,20 en de rente verdisconteerd zijn. Nu kan het  dossier World Online na 17 jaar gesloten worden. Daarmee wordt ook een einde gemaakt aan het toonbeeld van internethype en internetgekte van het begin van de jaren 2000. 

World Online kwam op het toneel, toen Planet Internet zich net begon te laten zien. Nina Brink, een zakenvrouw die in hardware had gehandeld, zag tegelijk de hamburgerketen vergelijking: waar een McDonalds is gevestigd, moet ook een Burger King zijn. In 1995 begon ze met het schrijven van een businessplan voor r een nieuwe internet service provider. Met haar relaties in de financiële en computer wereld ondernam ze actie. Ze stapte binnen bij de NS en eiste toegang tot het telecomnetwerk van de spoorwegen, dat tot 1995 het domein van NLnet was geweest. En ze vond er Telfort als partner. Verder keek ze naar de uitgeverswereld en wist de uitgeverij Audax te interesseren evenals de omroep TROS. Ze kon helaas uitgeverij PCM van de Volkskrant en NRC Handelsblad niet binnenhalen, aangezien de CEO, Theo Bouwman, niet met een belastingparadijs van doen wilde hebben.

Eind 1995 organiseerde Nina Brink een bijeenkomst om van Jim Clark, de oprichter van het browserbedrijf Netscape, de exclusieve rechten te krijgen voor de Netscape browser. Clark was in Nederland om zijn nieuwe zeewaardige jacht te inspecteren. Brink had ook de minister van Verkeer en waterstaat, Annemarie Jorritsma uitgenodigd om de bijeenkomst te openen.  Uiteindelijk koos World Online in 1996 voor Internet Explorer van Microsoft, aangezien Planet Internet had gekozen voor Netscape.

In mei 1997 kon World Online zich beroepen op 50.000 particuliere abonnees en 1500 zakelijke relaties. En het bedrijf beperkte zich niet tot Nederland, maar begon een netwerk uit te rollen in heel Europa, van Spanje, Frankrijk, België, Zwitserland en Denemarken. Het begon ook met overnames om het aantal gebruikers te verhogen. Zo nam het begin 1998 The Internet Plaza (TIP) over met 30.000 abonnees en groeide tot 140.000 abonnees. En de ambities waren hoog. Zo wilde het bedrijf in 1999 niet minder dan enkele miljoen abonnees hebben en 8 miljoen in 2002. “World Online is well positioned to take advantage of the fast internet developments in Europe: from a simple means of communication to a solid information-, entertainment- and commercial medium”, zei Nina Brink eind 1998. Maar om die ambitie waar te maken was er geld nodig, dat zou moeten komen uit een beursgang. Een grote campagne werd voorbereid. Het Zwitserse familiebedrijf Sandoz en het Nederlandse bedrijf Reggeborgh van de familie Wessels werden uitgenodigd als meerderheidsaandeelhouders. Abonnees, zelfs zij die alleen een gratis abonnement hadden, kregen prioriteit bij de verdeling van de aandelen. Het aandeel zou en moest een volksaandeel worden.

Op vrijdag 17 maart 2000 ging World Online naar de beurs en noteerde 43 euro per aandeel. Snel na de opening pikte het bedrijf 1,8 miljard euro op. De aandelen stegen boven de 50 euro, maar de dag erna ging de koers naar beneden. Toen de per rapporteerde dat Nina Brink haar aandelen voor de beursgang voor 6 euro aan vrienden en kennissen had verkocht, voelden beleggers zich bekocht. Het was het begin van het einde van World Online. De beursgang was gebakken lucht of een zeepbel. Op 13 april 2000 werd Nina Brink weggestuurd als CEO en werd World Online verkocht aan de Italiaanse ISP Tiscali voor een magere 5,5 miljard euro, slechts een fractie van haar aanvankelijke beurswaarde van 18 miljard euro. Ruwweg 150.000 kopers van aandelen verloren 3 miljard euro, volgens de Vereniging van Effectenbezitters.

(© 2000 Bert Driessen) 

Nu krijgen de oorspronkelijke kopers van de World Online aandelen na bijna 12 jaar en een serie juridische procedures 43 euro per share plus 4 euro in compensatie en rente. Ze hebben lang moeten wachten, maar ze zijn beter af dan de speculanten die onder 30 euro per aandeel handelden.

De schikking en de finale kwijting eindigt een lange reeks van rechtbanksessies. In 2007 was er al een gunstige uitspraak voor de effctenbezitters, maar de banken hadden het er moeilijk mee. In november 2009 gaven ABN AMRO Bank (de afdeling is nu onderdeel van de Royal Bank of Scotland) en Goldman Sachs dat zij een te mooi plaatje hadden geschilderd van de waarde van World Online.

In 2010 werd een schikking bereikt van 11 miljoen voor de 12.000 investeerders van de Vereniging van Effectenbezitters. Een andere 5.000 kopers werden vertegenwoordigd door ConsumentenClaim.

Tot grote ergernis van vele beleggers is Nina Brink geen partner in de schikking. De banken worden verantwoordelijk gehouden voor het gebrek aan vermelding van de verkoop van aandelen door Nina Brink in de verkoopportfolio.

Met de uitbetaling in deze schikking komt ook een einde aan de internethype/internetgekte.