Recentelijk vond ik in mijn collectie een Drexon Lasercard terug. Het is een kaart ter grootte van een betaalkaart, maar niet met een magnetische strip, maar een optische strip. De kaart werd uitgevonden in 1981 door het Amerikaanse bedrijf Drexler In 2008 waren er 35 miljoen Drexon Laserkaarten verkocht. Hebt u ze ooit gezien en/of gebruikt?
Toen de Drexonkaart ontwikkeld werd, werden de kaarten gezien als dragers voor medische informatie, voor wetenschappelijke e-boeken en tijdschriften en voor geldtransacties. De informatie wordt gelezen door een kaartlezer verbonden met een PC. Op de kaar kan 2 Mb worden opgeslagen, ca. 800 getypte A4 pagina’s.
In de medisch wereld werd de kaart gezien als een transactiekaart. De kaart identificeerde de patiënt, bevatte het patiëntendossier en de bezoekgeschiedenis. De Laserkaart is een optisch product, ontwikkeld in de tijd dat CD-media (de CD-audio, CD-ROM en een decennium later CD-i) ook op de markt kwam. Deze media konden echter een groter volume informatie van tekst, foto’s en geluid opslaan, maar waren niet zo draagbaar en toegankelijk als de Drexon Lasercard.
Ik heb even rondgekeken in mijn collectie van magnetische en optische media. Het levende één beeldplaat, zes CD-ROMs, één gecombineerde CD-ROM met CD-i, één minidisk en één floppy disk op.
De tabel laat zien dat de Laserkaart in Nederland geen uitgeefproducten heeft opgeleverd. De beeldplaat was een pilot, waarvoor de aanschaf van een beeldplaatspeler plus PC met software noodzakelijk was. De tekst CD-ROM heeft m.n. in de farmaciewereld toepassing gevonden. De CD-i werd snel voor de CD-ROM ingeruild toen multimedia gestandaardiseerd werd. Elsevier combineerde beide formats op een schijf om een zo groot gebruikersbestand te bereiken.
Optische media hebben een korte gebruikersperiode gekend en werden met de invoering van internet door online ingehaald.
Foto's: Collectie Jak Boumans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten