Al in 1964 begon Engelbart
als medewerker van het Stanford Research Institute (SRI) met de ontwikkeling
van de computermuis. De muis kwam voort uit het onderzoek naar een eenvoudige
manier om een cursor op het scherm te bewegen. Hij presenteerde de muis in 1968
in San Francisco tijdens een presentatie die “moeder van alle demo’s” werd genoemd.
De eerste prototypes van de muis waren zeer eenvoudig en gemaakt van hout. Het
zou overigens nog twee decennia duren totdat de muis een commercieel succes
werd. Intussen leek de muis nauwelijks meer op vroege versies van de muis met
drie knoppen; de eerste commerciële muis van Apple had slechts één knop. Vandaag
zijn computermuizen geavanceerde apparaten; sommige zijn draadloos, en meer
recent, hebben zij geen ballen meer voor tracking. In plaats daarvan wordt een laserstraaltje
gebruikt om de plaats op het scherm te bepalen.
SRI gaf
Apple een licentie op de technologie van de muis in 1983 voor $40,000 (bijna
50.000 euro) aan Apple. Zelf ontving Engelbart weinig royalties voor zijn
uitvinding, aangezien het patent in 1987 verliep en de muis nog niet massaal
gebruikt werd.
Waar de naam
'muis' vandaan komt is niet precies te zeggen, maar zeker is wel dat Engelbart
die naam niet heeft bedacht. De wetenschappelijke naam van het apparaat de
"XY Position Indicator voor een Display System" sloeg niet aan. De
eerste gebruikers haatte de ingewikkelde naam van het apparaat en noemde het al
snel "schildpad" en later "knaagdier", waarna het apparaat aaibaar werd
betiteld als "muis."
Engelbart was een
pionierende computerwetenschapper, die zich bezighield met mens/computer-interface
in een omgeving toen computers kamerbreed waren en gevoed werden met
ponskaarten. Zo werkte hij met zijn onderzoeksteam aan de ontwikkeling van
bitmaps, een standaard voor de weergave van afbeeldingen op computerschermen, e-mail,
tekstverwerkingsprogramma en voorlopers van de grafische interface. Zo
demonstreerde Engelbart ook de eerste video conferentie, tijdens de presentatie
van de moeder van alle demo’s, en verklaarde zijn theorie van tekst
verwijzingen in het hypertextsysteem.
Na het Stanford
Research Institute (SRI), kreeg hij zijn eigen laboratorium, het Augmentation
Research Center. Zo ontwikkelde hij een systeem om informatie uit te wisselen
via hypertext, als een soort elektronische bibliotheek. Dit informatiesysteem
noemde Engelbart het oNLine System en was bedoeld om informatie uit te wisselen
met wetenschappers. Het oNLine System vormde de aanzet voor de bouw van
ARPAnet, de voorloper van het huidige internet.
Engelbart heeft nu zijn plaats in de cloud gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten