Mijn virtueel
(Pre-)internet museum is weer uitgebreid. Dit keer met het Volkskrant Archief op CD-ROM. De
aanwinst bestaat uit drie originele schijven met het eerste kwartaal, het eerste halfjaar en de eerste drie
kwartalen. Verder is er een kopie van het complete eerste jaar. En ze zijn
allemaal nog na 20 jaar afspeelbaar op een 32bit PC.
De schijven zijn
geschonken door Ruud Broers, die destijds werkte bij Elektroson in Liempde als
projectleider en daar de software schreef voor het laden van de
Volkskrantbestanden. De database draait onder KRS KnowledgeSet software.
De CD-ROMs bevatten het archief van 1 januari 1993 tot eind 1997. Een jaarabonnement
kostte destijds 1.995 gulden (ca. 900 euro), excl. BTW. Behalve het archief van de
Volkskrant legde Elektroson ook het archief van de Financieel Economische Tijd
vast.
De aanwinst is
een historisch artefact. De CD-ROM uitgave werd gedaan één jaar voordat
internet zou losbreken. Bovendien vormde de CD-ROM uitgave het begin van de
juridische strijd van journalisten en freelancers om een vergoeding te krijgen
voor herpublicatie.
De lancering van
de CD-ROM met het Volkskrant Archief gebeurde op het scharnierpunt van offline
naar online. In feite laat de CD-ROM uitgave zien dat de nieuwe media
afdelingen niet eens doorhadden dat internet er zat aan te komen. Dat is
uiteraard niet verwonderlijk. Want In 1992 waren er nog slechts 239 bedrijven
actief op EUnet. En in 1993 kwam de term internet slechts 22 keer voor in artikelen,
gepubliceerd in Trouw. Maar in 1994
breekt publiek internet door met het project van De Digitale Stad. De Groene en
NRC Handelsblad grijpen het project aan om op internet te gaan publiceren. Aan het
einde van 1994 stelt het Eindhovens
Dagblad haar archief beschikbaar met een door Philips ontwikkelde zoekmachine
Rosetta. Toch blijven de CD-ROM versies voorlopig beschikbaar. Eind 1997 stopt
de Volkskrant met de publicatie van haar archief op CD-ROM en gaat over op
internet.
De CD-ROM van de
Volkskrant werd ook de aanleiding van een rechtszaak. In 1997 begonnen drie
freelancers, columnist Jan Mulder, muziekrecensent Hans Heg en filmrecensent Huib
Stam een proces tegen de Volkskrant en de holding PCM. De uitgever, Pieter Broertjes, nu burgemeester van Hilversum, had geen
toestemming gevraagd voor herpublicatie noch had de uitgever een vergoeding
aangeboden. In de laatste dagen van de eeuwwende gaf de rechter de drie freelancers gelijk en
stelde een vergoeding van 68.000 gulden voor de freelancers vast evenals percentages
voor vergoedingen voor herpublicatie op CD-ROM en online. De rechtszaak was
slechts één van de vele rechtszaken tegen PCM, door Max Pam aangeduid als
digitaal geklungel (HP\De Tijd, 28 augustus 2000). De jurist van PCM, Mr Michel Kramer, was overigens op de hoogte van de regels voor toestemming en vergoeding, aangezien die waren vastgelegd in een rapport door het Advocatenbureau Baker & McKenzie tijdens het project Central Station Nederland in 1996. "PCM is een olietanker die wat traag van koers verandert", zei de PCM-jurist in augustus 2000 na het verlies van de rechtszaak (Kranten.com).
PS Mocht u digitaal antiek in huis hebben, dan hoor ik graag. Windows XP heb ik nog.
PS Mocht u digitaal antiek in huis hebben, dan hoor ik graag. Windows XP heb ik nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten