Op 12 april zijn op de 5 buitenplaatsen rond Arnhem (Ede, Renkum, Oosterbeek, Arnhem en Elst) de panelen met de 20 geselecteerde verhalen van de vluchtelingen voor de slag om de brug van Arnhem onthuld. Het familieverhaal van mijn ouders staat op een paneel in Elst, gemeente Overbetuwe (Gelderland) bij het oorlogsmonument De Vleugel.
Foto: Arnold van Harmelen
Foto: Pim Karel
Behalve de verhalen op panelen van de buitenexpositie worden de 20 verhalen ook verteld in een serie podcasts.Daarvan zijn de eerste 4 podcasts gelanceerd.
Een
van de eerste podcasts is van de familie van Peter Dicker. Van zijn
familie staat het vluchtverhaal ook op een paneel in Elst (Gld) evenals het
verhaal van mijn ouders. Zowel zijn ouders als mijn ouders woonden in
september 1944 in Arnhem Zuid.
Na het luisteren naar de podcast van de familie van Peter Dicker, viel mij een opvallende samenloop van omstandigheden op.
In de podcast met Peter Dicker komt eenzelfde incident voor als in ons vluchtverhaal.
Zijn moeder en mijn moeder woonde op Zuid;
Zijn moeder in het nieuwbouw gedeelte van Zuid.
Mijn moeder in Meinerswijk, Stadsblokkenweg 5.
Zijn moeder ging op zondagmorgen 17 september 1944 naar de kerk.
Mijn moeder ging met mijn broer Wim (1 jaar) ook op de zondagmorgen van 17 september 1944 naar de kerk.
Peter’s moeder ging naar de Sacramentskerk op Zuid.
Mijn moeder ging de schipbrug over naar de stad naar de kleine Eusebius aan het Nieuwe Plein.
Tijdens de mis kwamen Engelse vliegtuigen terug van Duitsland en losten hun laatste bommen.
Beiden hebben ditzelfde bombardement meegemaakt.
Beiden hebben ze het bombardement overleefd.
Zijn
moeder, toen 14 jaar, heeft in 1946 een opstel geschreven over dit bombardement. Toen het eerste luchtalarm afging, zat het hele gezin in de kerk. In de kerk ontstond een enorme paniek. Mensen beginnen te gillen, weg te lopen en flauw te vallen. Het gezin is toen naar huis gegaan. Op de woensdagmiddag erna, 20 september 1944, gingen het gezin ls opgejaagd wild te voet naar Huissen
Mijn
moeder heeft er nooit een woord over gezegd, maar
mijn vader zei, dat het traumatisch voor haar was geweest. Mijn moeder
was zwanger van mij en had tijdens het bombardement mijn broer Wim onder haar gelegd. Ze zag doden en zwaar gewonden om zich heen. Een
visser bracht haar en haar zoontje ‘s avonds in een bootje naar de Praets, waar mijn vader
liep te wachten. Op dinsdag 19 september 1944 moest het gezin naar Elden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten