Vorige week zaterdag werd bekend dat Edo Dooijes op 24 juli was overleden. Daarmee is waarschijnlijk de eerste en oudste Nederlandse computer-archeoloog heengegaan. Tot zijn dood was Dooijes curator van het Computermuseum van de Universiteit van Amsterdam (UvA) op het Science Park Amsterdam.
Dooijes werd in 1936 geboren in Amsterdam als zoon van Dick Dooijes, een letterontwerper en typograaf. Na zijn gymnasium-beta studeerde hij natuur- en wiskunde aan de UvA. Hij werd wetenschappelijk medewerker en universitair hoofddocent. Met de opkomst van computers werd zijn belangstelling gegrepen door informatica en in 1983 behoorde hij tot de oprichters van de vakgroep informatica van de UvA.
Foto Steph Scholten
In 1991kreeg hij een subsidie van 5.000 gulden om computer-apparatuur en computerbenodigd-heden in een collectie bij elkaar te brengen. Zo staat er nu in het museum een IBM van 1948 met radiobuizen, maar ook analoge apparatuur, waarmee wiskundige problemen konden worden gesimuleerd.
Ik ontmoette Dooijes in 2013 tijdens de Digitale Expo, onderdeel van '<Save as://erfgoed> - de buitenbeentjes van Nederlandse computer-geschiedenis', een tentoonstelling die vanaf 24 mei 2013 te zien was in gebouw 904 op het Science Park in Amsterdam. De tentoonstelling was samengesteld door een groep studenten. De tentoonstelling richtte zich op de buitenbeentjes van de Nederlandse computergeschiedenis en de computererfgoed-collectie van de Universiteit van Amsterdam. Op de tentoonstelling zijn oude analoge computers tentoongesteld, waaronder de ARMAC, een computer die berekeningen maakte voor de Deltawerken. Tijdens de tentoonstelling hield de Stichting Computer Erfgoed Nederland (SCEN) haar laatste bijeenkomst.
Maar Dooijes ging door. In het gebouw 904 was een kleine collectie tentoongesteld, terwijl het grootste deel van het erfgoed is ondergebracht in het depot van de Universiteitsbibliotheek. In deze ruimte in het midden van het gebouw, dat van hogere verdiepingen bekeken kan worden, zijn oude floppy disc bestanden gekraakt en magneetbanden ontcijferd van computers die reeds lang vervangen zijn. Dooijes moet met plezier hebben gekeken naar de restauratie van De Digitale Stad (1994), waarvan bestanden op magneetbanden en harde schijven zijn ontcijferd.
Dooijes heeft een Interessante stelling nagelaten: fantastische machines moeten niet alleen bewaard worden, maar zij moeten ook nog werken, ook met de historische benodigdheden zoals ponskaarten, ponsbanden en floppy discs; al was het alleen maar om oude bestanden te restaureren.
Bekijk het YouTube filmpje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten